زنان از زندگی عامه در ولایت جنوب شرقی افغانستان محروم هستند
فعالان محلی زنان در خوست می گویند که آنها به محافل سیاسی و فرهنگی دعوت نمی شوند.
زنان از زندگی عامه در ولایت جنوب شرقی افغانستان محروم هستند
فعالان محلی زنان در خوست می گویند که آنها به محافل سیاسی و فرهنگی دعوت نمی شوند.
فعالان زن در ولایت جنوب شرقی خوست شکایت کردند که آنها از محافل عمومی محروم شده اند،و مسؤلین محلی را متهم کردند که به جز از اشتراک یکعده زنان به گونه سمبولیک در محافل عامه به چیزی دیگری علاقه مندی ندارند.
کامله اکبری، رییس نهاد ظرفیت سازی زنان در ولایت خوست گفت که این عدم حضور نمایندگان زن به محافل مهم مشورتی نیز حاکم شده است.
او گفت چند ماه قبل زمانیکه رییس جمهوری از این ولایت دیدن می کرد فقط از نمایندگان مرد به منظور ملاقات با وی دعوت شده بودند.
وی افزود " تا جاییکه من میدانم والی خوست و بزرگان قومی مشکلاتی را که مردم این ولایت با آن مواجه اند تشریح کردند، اما هیچ نمایندۀ زن در آنجا حاضر نبود که نگرانی های جنسیتی را به رییس جمهوری بازگو کند." او در ادامه به گونۀ طعنه آمیز گفت:" هیچ کسی کدام معلوماتی راجع به مشکلات که زنان در ولایت خوست با آن مواجه اند ارایه نکرد، بناً من فکر می کنم که ممکن رییس جمهوری به این فکر شده باشد که رویه مسولین ولایت خوست در مقابل زنان خیلی خوب است و تمامی حقوق آنان رعایت می شود."
زهره جلال، فعال مدنی در ولایت خوست به گونۀ مثال از کنفرانس ویدیویی که میان رییس جمهوری، والی خوست و دیگر چهره های ملی در آغاز سال 2015 به منظور بحث بر مشکلات که مردم این ولایت با آن مواجه اند، یاد آور شد.
او در ادامه گفت نه تنها که زنان برای اشتراک در این گردهمایی دعوت نشده بودند، بلکه موضوعات راجع به برابری جنسیتی نیز در این محفل ارایه نشد.
این بدین معنی است آنعده زنان که در انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته رای داده اند با آنها خیانت صورت گرفته است.
جلال گفت:" رییس جمهوری ما را به فراموشی سپرده است او هیچگاهی از والی قبلی این ولایت نپرسید که زنان ولایت خوست با چه مشکلاتی مواجه اند."
نادیه باوری، رییس اجتماع زنان محلی اضافه کرد،" بد بختانه باید بگویم که تبعیض بسیار بزرگ با زنان در ولایت خوست صورت گرفته است.
ارشاد راغند، آگاه مسایل اجتماعی گفت در محافل که زنان در آن اشتراک نداشته باشند فقط ضایع کردن وقت است.
وی افزود " در چنین محافل و در نتیجه گیری ها نیم از جامعۀ انسانی محروم اند، ضروریات، مشکلات و نظریات زنان ناگفته باقی مانده است."
زنان این ولایت از دیر زمان شکایت دارند که آنان از زندگی عامه محروم هستند. برعلاوۀ پا فشاری ها به منظور آوردن تبعیض مثبت درکار استخدام در حکومت محلی فقط تعداد اندک از کارمندان ملکی را زنان تشکیل می دهند.
براساس ارقام که مسؤلین ارایه کردند در مقایسه با 8000 مرد تنها حدود 240 زن در ادارات حکومتی ولایت خوست مصروف کار اند. بیشتر از شش زن با نظامیان افغان کار می کنند.
(برای جزییات بیشتر به گزارش زنان از وظایف خدمات ملکی در ولایت جنوب شرقی محروم هستند مراجعه کنید.)
نعمت بی بی، فعال جامعۀ مدنی گفت که این حضور نداشتن ها به جشن های محلی و محافل سیاسی نیز گسترش یافته است.
او به جشن های که به مناسبت روز استقلال و شکست نیروهای انگلیس در جنگ دهۀ 1880 همه ساله در 20 ماه اگست راه اندازی می شود، اشاره کرد.
نعمت بی بی گفت که هزاران مرد در این جشن اشتراک می ورزند، اما تعداد اندک از زنان اشتراک می داشته باشند و از تعداد انگشت شمارنمایندگان زن در محافل رسمی دعوت صورت می گیرد. وی افزود ازهمه این درد آور است که این جشن که برگزار می شود به خاطر خانم قهرمانی است که نقش مرکزی و سرنوشت ساز در این نبرد داشته است.
اوگفت" ملالی هلمندی نقش بزرگی در این استقلال داشت." و تشریح کرد با آنکه این خانم پشتون به گونۀ مرگباری زخم برداشته بود، اما بیرق را انتقال داد و نیروهای را که درنبرد حضور داشتند بسیج کرد.
" با این حال مردان این را فراموش کرده اند، تاحال هم آنها در مقابل ما از تبعیض کار می گیرند، اما چرا؟ آیا ما از این سرزمین نیستیم؟ آیا ما حقوق نداریم؟ قانون چه گفته است؟ دعوت نشدن زنان در این چنین محافل یک پاسخ بی رحمانۀ به فداکاری های ملالی نیست ؟."
مبارز محمد ځدران ، سخنگوی والی خوست گفت این ادعاء ها بی بنیاد است.
اوگفت:" رییس امور زنان این ولایت همراه رؤسای دیگر ادارات به گونۀ هفته وار با والی ملاقات می کنند و معلومات، انکشافات و مشکلات زنان را با وی شریک می کنند."
ځدران گفت که دروازۀ والی همواره به روی زنان که مشکل دارند و می خواهند که آنرا به والی بازگو کنند باز است.
ملالی ولی، رییس امور زنان ولایت خوست همچنان گفت که او به محافل دعوت شده است.
او در ادامه گفت:" اگر زنان عضو فعالان جامعۀ مدنی به ملاقات ها دعوت نمی شوند، مسؤلیت ریاست امور زنان نیست."
در همین حال، ده ها زن فعال در ولایت خوست می گویند که حضور تعدادی از زنان مسؤل در محافل رسمی کافی نیست.
وژمه آرزو، عضو شورای ولایتی گفت:" قسمی به نظر می رسد که زنان هیچ ارزشی در این جامعه ندارند، تاحال هم مردم به این باور اند که زنان خلق شده اند که در خانه بنیشینند و مردان در بیرون از خانه کار کنند."
او در ادامه گفت:" من از مقامات خیلی آ زرده هستم، آنها در هر محفلی از مردان جوان حمایت می کنند، در حالیکه زنان نه تنها که در محافل دعوت نمی شوند بلکه توسط هیچ کسی حمایت هم نمی شوند، آیا این شواهدی مبنی بر خورد تعصب آمیز نیست؟"
زنان همچنان شکایت کردند که آنها توسط بزرگان قومی از روند های تصمیم گیری محروم ساخته می شوند در حالیکه همه چیز ارتباط مستقیم به زندگی آنها دارد.
رحیمه، باشندۀ ولایت خوست یاد آور شد که چندین اجتماع قومی برگزار شده بود که در مورد محدود سازی و یا از بین بردن مهریۀ (طویانه) زنان تصمیم اتخاذ شود.
این پول همواره باعث به تأخیر واقع شدن عروسی مردان به سال های متمادی و بعضاً فسخ ازدواج شده است."
او در ادامه گفت دعوت نشدن حتاء یک نمایندۀ زن در این محافل این را می رساند که تمام تصامیم که به منظور مهریه (طویانه) اتخاذ می شود به ناکامی منتج شود .
او اضافه کرد که مادران بالای مقدار سنگین طویانه پا فشاری دارند،" به این لحاظ آنها تصامیم قومی را نقض میکنند ."
زیبا بارکزی، رییس شاخۀ از شبکۀ زنان افغانستان در ولایت خوست گفت که بخش دفتر مرکزی انها خیلی مشتاق اشتراک وی در محافل است که در مورد برابری جنسیتی آگاهی بدهد. بارکزی شرح داد که مشکل اساسی این است که او هیچگاهی دعوت نمی شود.
وی گفت " ادارۀ ما از من خواستار گزارش ماهانه راجع به محافل که توسط شبکۀ زنان برگزار می شو است ، ازینکه هیچ کسی از ما دعوت به عمل نمی آورد ما هم نمی توانیم که گزارش بدهیم."
بوستان ولی زی، رییسۀ جامعۀ مدنی و نهاد حقوق بشر این ولایت همچنان اظهار نگرانی کرد.
اوگفت:" حضور ناچیز از نمایندگان زن در ادارات حکومتی ولایت خوست، ارزش ندادن مردان به زنان و ظرفیت پایین باعث شده است که زنان اکثراً از حقوق شان محروم شوند."
نجیب الله الوخیل، آگاهی سیاسی گفت که برابری جنسیتی که درج قانون افغانستان شده است فقط یک تیوری است.
او اشتراک زنان در امور اجتماعی را به یک پرندۀ که در هوا پرواز می کند مقایسه کرد.
گفت " زن و مرد مانند بال های پرنده هستند اگر یک بال پرنده از بین برود، پرنده پرواز کرده نمی تواند، مشابهاً توسعۀ یک جامعه بدون حضور زنان نا ممکن است."
