ازشاعران افغان تقاضا شد تا به خاطر تامین صلح کار کنند
دیده شده است که ادبیات به عنوان راهی است که باعث تشویق جامعه می شود تا از جنگ دوری کند.
ازشاعران افغان تقاضا شد تا به خاطر تامین صلح کار کنند
دیده شده است که ادبیات به عنوان راهی است که باعث تشویق جامعه می شود تا از جنگ دوری کند.
گزارش توسط کارمندان آی دبلیو پی آر- افغانستان
دریک رشته از مناظره های که درماه دلو سال جاری از سوی آی دبلیو پی آر راه اندازی شده بود، اشتراک کنندگان به این باور بودند که شعرا و نویسندگان می توانند نقش عمده اثر گزاری در تامین صلح داشته باشند.
ازینکه شعر از دیر زمانی یک بخش مهم از فرهنگ افغانها بوده است، اشتراک کنندگان در ریک رشته از مناظره های که در ولایت های هلمند، کنر و پکتیا برگزار شده بود گفتند که نویسندگان می توانند سهم بارزی در تامین صلح و ثبات داشته باشند.
جنت گل فدا، رییس اطلاعات و فرهنگ ولایت کنر گفت که نویسندگان از تاثیر بسیار قوی برخوردار اند.
او درمحفلی که در16 فبروری در اسعد آباد مرکز این ولایت برگزار شده بود، خطاب به اشتراک کنندگان گفت:" بدون شک درگذشته بعضی از شاعران و نویسندگان بجای تأمین صلح، جنگ و عداوت را تقویت کرده اند، به هر حال این به این معنی است که نویسندگان همچنان می توانند که باعث تشویق مردم به طرف یک آیندۀ صلح آمیزو متحد شوند."
کاتب شاه کاتب، نویسندۀ جوان در موافقت با سخنان ارایه شده گفت:" اگر یک شاعر مسؤلیت اش را بگونۀ درست بکار ببرد می تواند کمک کند تا بجای جنگ و خشونت یک محیط خوب برای خودش و مردم اش مهیا کند.
در مناظرۀ مشابه که در 15 فبروری در پوهنتون هلمند برگزار شده بود، اشتراک کنندگان گفتند که نویسندگان مانند سیاسیون می توانند برای مردم عادی کمک کنند تا در مورد اهمیت آشتی آگاهی پیدا کنند.
فرید احمد فرهنگ، معاون اطلاعات و فرهنگ این ولایت گفت:" متون و اشعار زیبا پیام های صلح و انسانیت را انتقال می دهد که باعث تغییر افکار مردم می شود."
فرهنگ گفت که ادبیات نفوذ قابل ملاحظۀ در افکار عامه دارد. عبدالستار ستوری، نمایندۀ گروه جامعۀ مدنی ولایت هلمند با تایید این نظریات گفت:" با استفاده از شعر و نثر ما می توانیم که اعضای جامعۀ ما را دوباره از میدان جنگ برگردانیم، مردم ما با این شکل ادبیات بسیار حساس هستند."
محمد داود فرهنگ، نمایندۀ شاخۀ ولایتی شورای عالی صلح افغانستان گفت:" کاری را که قلم می تواند انجام دهد تفنگ و زور نمی تواند."
محمد یکتن از اشتراک کنندگان پرسید که در یک نظر آیا ادبیات واقعاً می تواند به امنیت کمک کند؟
سمیع الله نصرتی، استاد پوهنتون هلمند در پاسخ گفت که این دو همدیگر شان را افاده می کنند.
او گفت:" صلح به معنی کامگاری، رفاه و خوشبختی است و ادبیات به کامگاری، رفاه و خوشبختی رنگ می دهد ."
در مناظرۀ که در 17 فبروری در پکتیا برگزار شده بود از نویسنده ها خواسته شد تا بطور فعال آشتی را ترویج کنند.
نیاز الله اصیل ځاځی، نویسنده و خبرنگار گفت:" کشور ما در آتش جنگ می سوزد، که شاعران و نویسنده های ما از این وضعیت زیادتر نسبت به دیگران متأثر شده اند، بنابران انچه بنویسند تا الهام باشد برای مردم که صلح را دنبال کنند."
فدا محمد باران، یکتن از شاعران جوان در توافق به گفته های قبلی گفت که حساسیت های بالا باعث شده است تا آنها مشکلات وسیع را که جامعه با آن روبرو است انعکاس دهند که شامل نیازهای صلح نیز می شود.
عمران حقمل، یکتن از اشتراک کنندگان در مناظره گفت که خطرات امنیتی موجود باعث دل زدگی نویسنده ها می شود تا چیزی بگویند.
اوگفت:" ما شاهد مثال های زیادی بوده ایم که شاعران و نویسندگان تهدید شده اند تا این راه را ترک کنند."
